Daha bir Ramazan ayının sonuna geldik… Bayram yapıyor tüm İslam ümmeti… Yine şenlikler kuruldu… Yine küçükler büyüklerini ziyaret ediyor… Her kesin dilinden “bayramınız kutlu olsun” mesajı eksik olmuyor… Ama diller bayram kutlasa da, gözlerde bir nisgil, bir acı kalbleri yakıyor…

‘Gözler kalbin aynasıdır’ lafı boşuna değilmemiş demek ki…

Diller bayramı kutlasa da, kalbler Türkmeneline, Doğu Türküstana, Gazzeye, Arakana, Karabağa ağlıyor…

Buruk bir Ramazan bayramı…

Gözler bayram için gülüyor, ama nemli…

Tüm İslam dünyasının üzeri kara buludlarla kapalı…

Mermiler gölgesinde bir Ramazan bayramı…

Kerbela çölündeki Hazreti Hüseyin gibi susuz türkman cocuklar…

Okula gönderdiği cocuğunu İsrail ile savaşa kurban veren hazreti Zeynep misalı gazzeli analar…

Tek suçu türk olmak olan ve bunun için kurşunlara dizilen Doğu Türküstanlı, Arakanlı insanlar…

Ve bu vahşet karşısında hiç bir şey yapamayan bizler…

Gücümüz sadece ağlamağa yetiyor…

Dua her derde devadır deyib, göz yaşıyla beraber dua ediyoruz…

Dua ediyoruz ki, ya Uca Yaradan, özün bu Ramazan bayramını hayırlara vesile et…

Özün Türk İslam dünyasını koru ve güclendir…

Senden başka dayağı olmayan Tanrı askerlerine kuvvet ver…

Allahım, müslüman dünyasına bir daha buruk Ramazan sevgisi yaşatma!..

Allahım, İslam dünyası üzerindeki kara buludları kaldır, Musulu, Kerkükü, Karabağı, Arakanı, Doğu Türküstanı, Gazzeyi ve kan ağlayan tüm müslüman dünyasına yardım et!

Amin!!!