Bir defa yazmıştım ki,Söz çok önemlidir. Sözümüz namusumuzdur demiş dedelerimiz. Ben verdiyim sözü ve bana verilen sözleri çok önemseyen birisiyem. Arkasında dura bilmeyeceyim sözü söylememeye çalışıram, çünki konuşulan söz hem de onu söyleyenin şahsiyyetini ve karakterini ifade eder.Türk törelerinde sözü yazilmamış kanun bilmişler. Birisini tarif edende Sözünün Sahibi Kişidir-demişler. Ben ailemde böyle terbiye aldım evlatlarımı da böyle terbiye etmeye çalıştım.
Dostlarımın sözünü ucuza satmadım, onların sözü ve sesi oldum.
Dar zamanlarında benim sözüme ihtiyacları olanda,karşılığı bana ne getirir düşünmeden sözümü acık dedim ve sonra dediyim sözden caymadim ve caydiğım sözüme hakk kazandirmak için kara beni basınca ben karanı basarak,körün önünü elimde ağac kesmedim,Yollarında Çınar oldum ki, güneşin şuası onları yandırmasın. İki kişi arasında konuşulan sözü dişarı çıkartmadım,çıkartmam. Söz var el içinde söz var ev içinde dede sözüne inanmışımdır. İşim düşdüyü için söz söylemem,Sözüm İşe yarasin deye söylerim. Dostlarımın Sözünü yüce tutarım, çünkü dostluğu yüce bilenlerdenim.
Şerr kokulu söz sahiblerinden uzak durmuşum,çünkü Allahın yolunda olmayanlar yapar bunu.Allah yolunda yürümeyi imandan bilmişem. Kimsenin evladını Şeytanın Şerrine uyarak karalamayın, Evladınızdan çekersiniz. Benim niyyetim temizdir, bana güvenen dostlarım için her zaman dost olarak kalacam, yeterki, Siz kendi sözünüze ve dostluğunuza güvenin. Ruhunuzu Şeytana satmayın, Dostlarım ve dost bildiklerim.